Evaluatie Wet werk en zekerheid: meer rechtszekerheid en rechtsgelijkheid, maar veel beoogde effecten blijven uit
De invoering van de Wwz heeft
gezorgd voor meer doorstroom van flexibele contracten naar arbeidscontracten met meer zekerheden voor flexibele werknemers. Ook heeft de wet de rechtszekerheid en rechtsgelijkheid van zowel werknemers als werkgevers
bevorderd. Tegelijkertijd heeft de Wwz nauwelijks geleid tot een sneller en goedkoper ontslagstelsel dat werknemers
activeert en werkgevers stimuleert om werknemers sneller in (vaste) dienst te nemen. Ook de WW-maatregelen hebben
nauwelijks gezorgd voor activering van werklozen.
Werkgevers zijn van mening dat de Wwz het ontslagrecht complexer en niet noodzakelijkerwijs
eerlijker heeft gemaakt dan de situatie vóór 2015. Voor hen is het resultaat van een ontslagprocedure via de kantonrechter minder zeker
geworden, waardoor zij vaker (tegelijkertijd) proberen om met de werknemer tot een beëindigingsovereenkomst te komen. Door de introductie van de gemaximeerde transitievergoeding is die route
voor hen aantrekkelijker geworden. Dat heeft gezorgd voor een sterke verschuiving van ontslag via
UWV of de kantonrechter naar ontslag met wederzijds goedvinden.
Gemiddeld genomen is de
ontslagprocedure niet sneller of goedkoper geworden. De gemiddelde ontslagvergoeding is dankzij de transitievergoeding
nauwelijks toegenomen en dit gaat vaak gepaard met een langere periode van improductiviteit wegens de (onderling overeengekomen) duur van de arbeidsovereenkomst na de laatste feitelijke
werkdag. Er zijn geen aanwijzingen dat de Wwz heeft geleid tot een activerender ontslagstelsel.