Steeds meer officieren van Justitie wijken uit naar een fundamenteel andere manier van afdoen van zaken, namelijk die op basis van onderlinge afspraken. De reden daarvoor ligt erin dat zij het hoofd willen bieden aan de zich steeds hoger opstapelende berg strafdossiers. Opvallend is de stilte waarmee deze nieuwe ontwikkeling zich vooralsnog ontvouwt, terwijl dit bij uitstek een terrein is waar fundamentele principes en mensenrechten op de voorgrond staan. De hamvraag is: welke zaken lenen zich voor procesafspraken — en welke niet?