Een ondernemer dreef tot 15 februari 2002 een tuincentrum en hoveniersbedrijf. De ondernemer had in het verleden ondernemingsverliezen geleden en de Belastingdienst had per einde 2002 die verliezen vastgesteld in een beschikking. In het jaar 2012 wilde de ondernemer de verliezen uit 2002 en eerder verrekenen, hetgeen de inspecteur weigerde op grond van de gewijzigde regels voor termijnen van voorwaartse verliescompensatie in 2007. In geschil is of de inspecteur de verrekening van het verlies terecht weigerde. De ondernemer vindt dat de wetgever met de beperking van de voorwaartse verrekening van ondernemingsverliezen in strijd had gehandeld met hogere Europese regelgeving. Volgens de Hoge Raad is dat niet het geval. Als gesteld wordt dat met afschaffing van een gunstige belastingmaatregel de gerechtvaardigde verwachtingen van de betrokken belastingplichtigen zijn geschonden, komt het er op aan of er tussen het bij die afschaffing nagestreefde legitieme doel in het algemeen belang en de bescherming van individuele belangen een redelijke en proportionele verhouding bestaat, de ‘fair balance’. Daarbij komt aan de wetgever op fiscaal terrein een ruime beoordelingsmarge toe. Burgers kunnen in het algemeen in redelijkheid er niet op vertrouwen dat de belastingwetgeving ongewijzigd zal blijven. Door met ingang van 2007 een termijn te stellen voor de tot dan toe in de tijd onbeperkte verliesverrekening en daarbij een overgangsregeling te treffen, is de wetgever niet getreden buiten zijn ruime beoordelingsmarge. De Hoge Raad bekrachtigt de uitspraak van het hof.

Wet: art. 1 EP bij het EVRM, art. 3.150 (huidige tekst) en 3.150 (tekst tot 1 januari 2007) Wet IB 2001