De man (midden 50) bepleit in deze zaak dat onverkorte toepassing van de huwelijkse voorwaarden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn. Hij zou in dat geval zijn boerderij en landbouwgronden, derhalve zijn bron van bestaan, moeten verkopen om de vrouw (begin 20) te kunnen uitkeren. In dit kader heeft de man gesteld dat het de vrouw in het huwelijk niet te doen was om met hem samen te zijn, maar louter om zijn geld. De rechtbank komt tot de conclusie dat de man daarvoor voldoende bewijs heeft kunnen leveren.