Deze uitspraak van de Hoge Raad bevestigt dat het faillissement betekent dat een contractspartij van de failliet niet meer (maar ook niet minder) hoeft te betalen voor de verkregen prestaties dan wanneer er geen faillissement zou zijn. De beslissing sluit aan bij het uitgangspunt dat het faillissement in beginsel niets aan een overeenkomst verandert. Ook past het bij de stelregel dat door of tegen de gefailleerde niet meer rechten geldend kunnen worden gemaakt dan wanneer er geen faillissement was.
De Hoge Raad oordeelt dat een verplichting van de wederpartij niet wijzigt als de oorspronkelijke verbintenis van een contractspartij op grond van artikel 6:87 BW is omgezet in een verbintenis tot vervangende schadevergoeding. De overeenkomst blijft gelden en het verbintenissenrecht uit het Burgerlijk Wetboek blijft in faillissement van toepassing.