Een franchisegever vorderde in kort geding betaling van een geldbedrag van een franchisenemer. Deze franchisenemer beriep zich echter op ondeugdelijke prognoses en dwaling waardoor de vordering van de franchisegever werd afgewezen. Daarmee blijkt wederom dat een beroep op ondeugdelijke prognoses en dwaling een effectief middel kan zijn voor een franchisenemer om in kort geding een franchisegever van het lijf te houden.