Het eigendomsvoorbehoud en de purchase-money security interest zijn voorbeelden van wijzen waarop het Nederlandse, Belgische, Duitse en Amerikaanse recht goederenrechtelijk versterkte posities toekennen aan de leverancier die zaken op krediet heeft verstrekt. In dit proefschrift wordt onderzocht op welke wijze en in welke mate het recht de voorrangsposities voor leverancierskrediet vormgeeft en hoe de overeenkomsten en verschillen tussen deze rechtsstelsels kunnen worden verklaard.
Het Nederlandse recht biedt een ruime voorrangspositie voor leverancierskrediet op de oorspronkelijke zaken, maar verlengt deze voorrangspositie niet tot het surrogaat van deze zaken bij natrekking en vermenging met een hoofdzaak, oneigenlijke vermenging, zaaksvorming en doorverkoop. Geconcludeerd wordt dat dit afwijkt van het Duitse, Belgische en Amerikaanse recht.