Globaal beschouwd kunnen binnen de wetenschap drie (niet-juridische) bewijstheorieën worden onderscheiden:
(1) de argumentatieve benadering;
(2) bewijzen door verankering van een verhaal, en
(3) de rekenkundige methode naar het model van de Bayesiaanse kansrekening.
Ons strafprocesrecht kent geen omvattende bewijstheorie over het selecteren en waarderen van bewijs. Vergelijkbaar met de empirische wetenschappen dienen de feiten in een strafzaak zoveel mogelijk objectief te worden vastgesteld aan de hand van het beschikbare bewijsmateriaal, met als doelstelling de onbevooroordeelde reconstructie van een deel van de historische werkelijkheid.