| Samenvatting | In de literatuur, wetgeving en jurisprudentie is de laatste jaren steeds meer aandacht voor de traagheid van besluitvormings- en geschilbeslechtingsprocedures. Die traagheid wordt ook, of wellicht beter gezegd in het bijzonder, ervaren in procedures over ruimtelijke projecten. Niet alleen de fase tot het nemen van een besluit wordt als lang ervaren, ook de lengte van bezwaar- en beroepsprocedures en de eventueel opnieuw te doorlopen fase na een vernietiging van een besluit leiden tot veel gemopper. Met de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen zijn nieuwe mogelijkheden geïntroduceerd om, al dan niet na rechterlijke tussenkomst, een bestuursorgaan te bewegen alsnog een besluit te nemen. In deze bijdrage zal ik ingaan op de gevolgen van deze wet voor bestemmingsplanprocedures die ambtshalve of op aanvraag in gang worden gezet. |
|---|
