| Titel | Dominus litis |
|---|---|
| Citeertitel | DD 2011, 79 
|
| Samenvatting | 1. In haar dissertatie heeft Spronken erop gewezen dat de visie van Melai op de verhouding tussen de verdachte en zijn raadsman brede steun heeft verworven. In zijn ‘Het strafgeding: polariteit en tegenspraak’ heeft Melai over die relatie onder meer het volgende opgemerkt:
‘Het is in het Nederlandse strafproces aan de kant van de verdediging de verdachte — en niet de raadsman — die als dominus litis optreedt. De raadsman heeft immers niet tot taak — zoals de curator in het burgerlijk recht met het oog op de belangen van een handelingsonbekwame — plaatsvervullend een tekort in de conditie van de verdachte te compenseren, maar de raadsman draagt daarentegen een element van deskundigheid bij waarover de verdachte voor de weloverwogen bepaling van zijn proceshouding en de behandeling van zijn zaak moet kunnen beschikken. Voor zover art. 331 Sv inhoudt dat elke bevoegdheid van de verdachte op de terechtzitting ook aan zijn raadsman toekomt, moet dat voorschrift dan ook worden gelezen onder het voorbehoud dat de raadsman op de terechtzitting geen andere macht heeft dan de verdachte (uitdrukkelijk of stilzwijgend) voor goed houdt.’ |
| Auteur(s) | A.A. Franken
|
| Pagina | 1109-1117 |
| Artikel aanvragen | Via Praktizijn |
