| Samenvatting | In de vorige column behandelde ik de wenselijkheid om tot actie te komen als partners niet (voldoende) functioneren. Er zijn goede redenen om dat te doen. De belangrijkste zijn:
- kantoor zijn – intern en extern. Als een partner dat niet is, krijgen medewerkers een verkeerd beeld van wat een partner moet kunnen en gaan ze hun ambitie daarop instellen. En ook (potentiële) cliënten moeten kunnen zien welke kwaliteit het kantoor eist; partners moeten een visitekaartje van
- wrevel bij de overige partners – en al helemaal bij degenen die juist extra bijdragen. Dat beďnvloedt de sfeer en creëert het risico dat de beste mensen overstappen naar een ander kantoor; Partners die ‘achterblijven’ leiden tot
- het ‘gedogen’ van achterblijvende partners lijkt sociaal maar is voor de betrokken partner in feite een jarenlange straf: deze moet op de tenen lopen, krijgt steeds aansporingen om dingen te doen die hij niet kan en weet dat er binnen kantoor geen waardering voor hem is. Terwijl het meestal gaat om capabele mensen, die alleen niet aan alle eisen kunnen voldoen. |
|---|
