| Samenvatting | Bij het doornemen van de stapels National Geographics die auteur thuis heeft liggen stuitte auteur onlangs in de editie van augustus 1984 op het artikel ‘Mexico City; an alarming giant’. Dit artikel schetst een adembenemend portret van een stad die met zijn tentakels steeds verder om zich heen grijpt en zowel zijn inwoners als de omliggende regio verstikt. De stad heeft onder meer te kampen met een erbarmelijke luchtkwaliteit. De auteur beschrijft het verloop van een doorsnee-dag in zijn straat. “Mid-morning sunshine, though hot, grows fuzzy with smog.” Dat is geen wonder, want “Smogopolis is girded by mountains that prevent dispersion of the smoke from some 30,000 factories and nearly three million motor vehicles. Motor vehicles, running largely on leaded gas, account for 70% of the pollution, most of the factories burn low-grade sulphurous fuel.” Hij sluit af met de berustende woorden: “At the least we can be a huge warning to the world.” De Verenigde Naties bestempelde de stad in 1992 tot de vuilste plek op aarde. |
|---|
