| Samenvatting | Met de steeds verder oprukkende digitalisering binnen overheidsorganisaties is er
bij vrijwel alle regelgeving inmiddels, ten minste gedeeltelijk, sprake van geautomatiseerde (ondersteuning van) besluitvorming. In de huidige praktijk zijn juridische professionals over het algemeen slechts in beperkte mate betrokken bij het
vertalen van regels naar digitale systemen.
Ook bij het opstellen van nieuwe regelgeving blijft het digitale perspectief veelal nog onderbelicht. Er lijkt dus nog veel
missiewerk nodig om recht te doen aan het advies van de Raad van State om ‘vanaf
het prille begin van het concipiëren van wet- en regelgeving uitvoering en ICT onderdeel van de voorbereiding daarvan te laten zijn en niet pas achteraf (als uitvoeringstoets), wanneer meestal de spreekwoordelijke pap al gestort is’.
De Raad van State verwees bij deze aanbeveling al naar het werk van Lokin,
die
voor het wetgevingsproces een multidisciplinaire, iteratieve werkwijze aanbeveelt,
onder de noemer ‘Wendbaar wetgeven’. De aanbevelingen van de Raad van State en
Lokin lijken op abstract niveau wel geland in de wetgevingspraktijk, maar behoeven ook nog concretisering door middel van voorbeelden. Het ontstaan van een
levendiger beeld van deze praktijk kan hopelijk bijdragen aan de broodnodige aandacht voor digitalisering en (gedeeltelijk) geautomatiseerde besluitvorming vroeg
in het wetgevingsproces. |
|---|
