| Samenvatting | Met de komst van de Wet ruimtelijke ordening (hierna: Wro) medio 2008 is het preventieve toezicht van gedeputeerde staten (hierna: GS) op gemeentelijke planologische besluiten, zoals dat geregeld was in de artikelen 28 en 19 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening (hierna: WRO), komen te vervallen. Goedkeuring van het bestemmingsplan en een verklaring van geen bezwaar van GS met betrekking tot een voorgenomen (art. 19 lid 1 WRO) vrijstelling van het bestemmingsplan zijn niet langer vereist en van onthouding van goedkeuring door GS aan gemeentelijke planologische besluiten kan dus evenmin langer sprake zijn. Niettemin is de residu van de laatstgenoemde bevoegdheid van GS in de Wro blijven bestaan (en op een later moment ook in de Wabo opgenomen) in de vorm van de zogenaamde 'reactieve aanwijzing'. Daarmee is een, zo is inmiddels in de praktijk van bestuur een rechter gebleken, belangrijk deel van het (reactieve) provinciale toezicht in de ruimtelijke ordening blijven bestaan. Niet alleen GS maar ook de minister van I&M heeft de bevoegdheid om een reactieve aanwijzing te geven, onder een regeling analoog aan die van de provinciale eveneens opgenomen in Wro en Wabo. Ik beperk mij verder, ook vanwege het belang in de praktijk, tot de provinciale reactieve aanwijzing. |
|---|
