| Samenvatting | Het is eerder geconstateerd in dit blad, maar het kan geen kwaad er nog eens aan te herinneren: wie zich ten doel stelt in alle opzichten sluitende contracten te produceren, kan met alleen het Burgerlijk Wetboek (BW) al geruime tijd niet meer helemaal uit de voeten. Het Nederlandse contractenrecht zit intussen stevig ingeklemd tussen tal van relatief jonge wetten die niet de kernsystematiek van het verbintenissenrecht betreffen – de Mededingingswet, de Wet op het financieel toezicht, de Wet handhaving consumentenbescherming, de Wet oneerlijke handelspraktijken en de Wet bescherming persoonsgegevens (om er uit de losse pols een paar te noemen). Niet zelden gaat het om wetten waarvan de oorsprong direct of indirect gezocht moet worden in de vele Europese richtlijnen en verordeningen die over ons worden uitgestort en die vaak op hun beurt nog een eigen dynamiek toevoegen. Met zulke externe regelingen worden er links en rechts deukjes geslagen in de contractsvrijheid of wordt een (soms beslissend) stempel gedrukt op de implicaties van overeenkomsten. Hoewel dat op zichzelf niet per se problematisch is, betekent het dat de ‘redelijk bekwame en redelijk handelende’ beroepsbeoefenaar van steeds meer markten thuis moet zijn om zijn werk naar behoren te kunnen uitvoeren. Een aantal van die markten komen in dit eerste nummer van 2013 aan bod. |
|---|
