| Samenvatting | De onverplichte tegemoetkoming kreeg al eerder de nodige aandacht in dit blad. Van compensaties voor de slachtoffers van seksueel misbruik in instellingen en pleeggezinnen tot vergoedingen voor kokkelvissers: overheden blijken op grote schaal schade financieel te compenseren zonder dat daar een afdwingbare aanspraak van de ontvanger tegenover staat. Tjepkema bracht dit ongeregelde en ondoorzichtige verschijnsel in dit blad recentelijk in beeld en liet zien dat dit vragen oproept rond onder meer legaliteit, normering en rechtsbescherming. Hij eindigde zijn artikel met een pleidooi voor een wettelijke regeling. Dat had Zijlstra ook al eens gedaan, terwijl Den Ouden de relatie tussen schadevergoedingen en subsidies in kaart bracht. Tijd dus om de door onszelf geworpen handschoen gezamenlijk op te pakken en te bezien of wij de contouren kunnen schetsen van een algemene regeling voor tegemoetkomingen van bestuursorganen. Verder dan een eerste verkenning van die contouren zullen wij binnen het bestek van deze bijdrage niet komen, want als er iets duidelijk is over het ondoorzichtige verschijnsel van de tegemoetkoming, dan is het dat het een omvangrijke en veelvormige praktijk betreft, die veel (wetgevings)vragen oproept. |
|---|
