| Samenvatting | In het eerste deel van dit tweeluik over bevrijdende verjaring en rechtsdwaling (NTBR 2017/11) werd uitgelegd dat de wijze waarop de Hoge Raad in verjaringsgeschillen toepassing geeft aan de regel dat rechtsdwaling voor eigen rekening en risico komt, strijd kan veroorzaken met art. 6 en 14 EVRM (en art. 1 Protocol 12 EVRM). In het tweede deel komt de rol die de deskundige, in het bijzonder de advocaat, soms speelt bij de verjaring van een vordering als gevolg van rechtsdwaling aan de orde. De betrokkenheid van een deskundige kan, juist tegen de achtergrond van het EVRM, een andere toepassing van verjaringsregels vergen. Het buitenlandse recht leert dat het mogelijk is om, met behoud van de noodzakelijke fictie dat iedereen wordt geacht de wet te kennen, de cliënt die zonder dat hij dat weet slachtoffer is van een beroepsfout van zijn advocaat, een eerlijke kans te bieden om zijn vordering tegen zijn advocaat geldend te maken. In dit tweede deel van het tweeluik wordt bepleit om die mogelijkheid in het Nederlandse recht over te nemen. |
|---|
