| Samenvatting | In december 2015 is het richtlijnvoorstel over digitale inhoud gepubliceerd. In het voorstel is een definitie van digitale inhoud opgenomen die dusdanig breed is dat niet alleen de op koop lijkende vormen, zoals standaardsoftware, maar ook diensten, zoals social media, onder de definitie vallen. Vervolgens wordt op alles wat onder de definitie valt beschermende regelgeving uit het voorstel, zoals inzake non-conformiteit en remedies, toegepast. In dit artikel wordt besproken of door de vormgeving van de definitie terecht of ten onrechte bepaalde producten of diensten binnen of buiten de bescherming van dergelijke voorgestelde regels worden gebracht. Meer specifiek wordt onderzocht hoe een afgebakende definitie van digitale inhoud voor het consumentenrecht in het licht van maatschappelijke ontwikkelingen zou moeten luiden. De kern is dat de gebruiksfunctie voor de consument daarbij het uitgangspunt zou moeten zijn.
|
|---|
