| Samenvatting (Bron) | Deze uitspraak gaat over drie zaken rondom de Amercentrale: een beroep tegen een weigering om te handhaven, een beroep tegen een weigering om een oude natuurvergunning uit 2011 in te trekken en een beroep tegen een nieuwe vergunning. Hierbij gaat de rechtbank in op de gevolgen van de wijziging van de Wet natuurbescherming (Wnb) per 1 januari 2020. De rechtbank ziet geen reden om nu handhavend op te treden tegen de Amercentrale. De rechtbank is van oordeel dat verweerder had moeten nagaan of er aanleiding bestond om de oude vergunning gedeeltelijk in te trekken. De rechtbank vernietigt de nieuwe vergunning omdat deze is verleend in strijd met het provinciale beleid in 2019. De rechtbank brengt een nuancering aan op de rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State over intern salderen. Indien het gaat om niet benutte emissieruimte vanwege een activiteit die in het verleden weliswaar is vergund maar niet passend is beoordeeld, en waarbij voor het hervatten van die activiteit een nadere vergunning op basis van de Wnb of de Wabo is vereist, mag volgens de rechtbank hiermee slechts worden gesaldeerd als verweerder inzichtelijk maakt met welke andere passende maatregelen een daling van de stikstofdepositie voor dit Natura 2000-gebied kan worden gerealiseerd. Zonder deze nuancering zou, als gevolg van de wetswijziging per 1 januari 2020, tot in de lengte der dagen worden gesaldeerd met niet passend beoordeelde emissieruimte uit het verleden. Dat verdraagt zich volgens de rechtbank niet met artikel 6, tweede lid van de Habitatrichtlijn en wringt met rechtsoverweging 85 van het PAS arrest. In dit geval is er een Nbw vergunning verleend voor AC-8 maar is AC-8 daarna gestopt en niet meer vergund in een latere revisievergunning (Wabo).De rechtbank kan niet beoordelen of het aangevraagde project voorziet in een toename ten opzichte van de revisievergunning. Daarom moet verweerder een nieuw besluit nemen op de aanvraag. |
|---|
