| Samenvatting | In deze bijdrage wordt op drie niveaus aandacht besteed aan de relatie tussen banken en het fenomeen onteigening. Eerst wordt stilgestaan bij de rol die een bank kan spelen in een reguliere (Nederlandse) onteigeningsprocedure. Bij de uitkomst van het schadedebat in een dergelijke procedure kan een bank belang hebben wanneer zij aan de onteigende een hypothecaire lening heeft verstrekt. Het kan dan onder omstandigheden ook verstandig zijn voor de bank om zich in dat schadedebat te roeren. De auteur schetst de (on)mogelijkheden daartoe. In het tweede deel van de bijdrage wordt stilgestaan bij de huidige stand van zaken in de meest bekende ‘bankenonteigening’ van ons land, namelijk de onteigening van de SNS bank.
De auteur staat met name stil bij de ontwikkelingen die zich in dit dossier hebben voorgedaan na onherroepelijk worden van het Besluit onteigening effecten en vermogensbestanddelen SNS REAAL en SNS Bank, zoals het oordeel van het EHRM over het schadebesluit, alsmede de voortgang in de procedure tot schadevaststelling. In het derde deel analyseert de auteur rechtspraak van het EHRM op het terrein van onteigening van banken, in het bijzonder diverse arresten die zijn gewijd aan de wijze waarop de Turkse Demirbank is genationaliseerd en geliquideerd. De auteur meent dat die arresten voor het vervolg van de voornoemde schadeprocedure rond de SNS-onteigening nuttige aanknopingspunten bevatten. |
|---|
