| Samenvatting (Bron) | COA / begrip asielzoeker / uitleg uitspraak 25 mei 2004 (JV 2004/277) / definitief besluit in de zin van de Opvangrichtlijn / Procedurerichtlijn
De vreemdeling is in de asielprocedure uitgeprocedeerd. Hij heeft een klacht ingediend bij het Human Rights Committee van de Verenigde Naties (HRC). Het HRC heeft een voorlopige maatregel getroffen en de Nederlandse autoriteiten verzicht de vreemdeling niet uit te zetten. De vreemdeling heeft het COA verzocht om hem in afwachting van de uitkomst van de klachtenprocedure opvang op de voet van de Rva 2005 te verlenen.
De Afdeling:
De vreemdeling kan zich niet met succes beroepen op de uitspraak van de Afdeling van 25 mei 2004 (JV 2004/277), nu daaruit slechts volgt dat gedurende een door de President van het Europese Hof voor de rechten van de Mens (hierna: het EHRM) getroffen voorlopige maatregel ("interim measure") sprake is van rechtmatig verblijf in de zin van artikel 8, eerste lid, aanhef en onder h, Vw. Die uitspraak strekt er niet toe dat als gevolg van een dergelijke maatregel recht op opvang ontstaat.
De voorzieningenrechter heeft terecht geoordeeld dat het COa zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat de door het HRC ten aanzien van de vreemdeling getroffen voorlopige maatregel geen zeer bijzondere omstandigheid is in de zin van de uitspraak van de Afdeling van 28 maart 2007 (JV 2007/187) die tot feitelijke opvang noopt.
Anders dan de vreemdeling betoogt, brengt enkel rechtmatig verblijf in de zin van artikel 8, aanhef en onder h, Vw geen recht op opvang ingevolge artikel 3, derde lid, aanhef en onder g, Rva 2005 met zich. Ingevolge laatstgenoemde bepaling is immers daarnaast vereist dat de vreemdeling zich, naar het oordeel van de minister, feitelijk in dezelfde situatie bevindt als bedoeld in artikel 64 Vw. Die situatie doet zich hier niet voor.
In grief 4 klaagt de vreemdeling dat de voorzieningenrechter ten onrechte heeft overwogen dat de vreemdeling aan artikel 2, aanhef en onder c, gelezen in samenhang met artikel 3 van de Opvangrichtlijn geen recht op opvang kan ontlenen, aangezien reeds een definitief besluit op zijn asielverzoek is genomen. Daartoe voert hij aan dat geen sprake is van een afgesloten asielprocedure, nu een positieve opinie van het HRC over zijn klacht ertoe kan leiden dat hem alsnog een verblijfsvergunning asiel wordt verleend.
Het door de vreemdeling aangevoerde biedt geen grond voor het oordeel dat de voorzieningenrechter, onder verwijzing naar de definitie van het begrip "definitieve beslissing" in artikel 2, aanhef en onder d, van de Richtlijn 2005/85/EG van de Raad van de Europese Unie van 1 december 2005 betreffende minimumnormen voor de procedures in de lidstaten voor de toekenning of intrekking van de vluchtelingenstatus, ten onrechte heeft overwogen dat, aangezien de nationale rechtsmiddelen tegen het besluit van 20 juni 2008 inzake de afwijzing van het asielverzoek zijn uitgeput, sprake is van een definitief besluit in de zin van artikel 2, aanhef en onder c, van de Opvangrichtlijn, zodat de vreemdeling niet onder de werkingssfeer van die richtlijn valt. Dat niet is uitgesloten dat ingeval van een voor de vreemdeling positieve uitkomst van de klachtprocedure bij het HRC de staatssecretaris van zijn besluit van 20 juni 2008 terugkomt en alsnog overgaat tot verlening van een verblijfsvergunning asiel, betekent niet dat met het indienen van een klacht bij het HRC de asielprocedure op nationaal niveau wordt heropend. |
|---|
