| Samenvatting | Over het databankenrecht is in Nederland minder geschreven dan de meest andere intellectuele eigendomsrechten. Toch doen partijen in juridische geschillen vaak (al dan niet zijdelings) een beroep op het databankenrecht. De juridische term 'databank', die afwijkt van de betekenis uit ons dagelijks taalgebruik, lijkt inmiddels een enigszins vastomlijnd begrip waarvan in ieder geval de contouren in de vorm van 'open wettelijke normen' zichtbaar zijn. Op de juridische term 'databank' ga ik in bij de bespreking van de Databankenwet. Op dit moment volsta ik met de vermelding dat een databank een (gegevens)verzameling is waar al dan niet een substantiële investering aan ten grondslag heeft gelegen. Het merendeel van de literatuur over het databankenrecht heeft betrekking op de volgende onderwerpen: het voorwerp van bescherming, de rechthebbende (hier bestaat relatief weinig onduidelijkheid over) en de beschermingsomvang van het databankenrecht. Deze onderwerpen komen ook aan de orde in dit artikel, maar ik zal vooral stilstaan bij de beschermingsomvang en, meer specifiek, de beschermingsduur van een databank (of gegevensverzameling) onder het databankenrecht. Vanaf 1 januari 2014 zal een grote groep databanken die voltooid ná 1 januari 1998 wellicht minder bescherming genieten dan databanken die vóór 1 januari 1998 zijn voltooid. |
|---|
