| Samenvatting | Ruim vijf jaar geleden bracht de Raad van State, onder de titel Spelregels voor interbestuurlijke verhoudingen, zijn eerste periodieke beschouwing over die verhoudingen uit. Daarin wees de Raad op verwaarlozing van de staatsrechtelijke regels zoals neergelegd in de Grondwet en organieke wetten als de Gemeentewet. Dit wordt – aldus Raad – nog eens versterkt door een sterke afname van kennis van de staatsrechtelijke grondslagen van het openbaar bestuur bij met name ambtenaren van vakdepartementen, bewindslieden, Kamerleden, gemeentelijke bestuurders en raadsleden. Wie de adviezen van de Raad van State over enkele voor de lokale overheid fundamentele wetsvoorstellen bestudeert, moet echter vaststellen dat kennelijk ook bij de opstellers van die adviezen onvoldoende kennis van die regels aanwezig was. Een goed voorbeeld is de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). In de omgevingsvergunning zijn ook een aantal vergunningenstelsels geïntegreerd die zijn gebaseerd op autonome gemeentelijke en provinciale verordeningen (art. 2.2 lid 1 Wabo). Op grond van art. 2.4 Wabo berust het bevoegd gezag voor de omgevingsvergunning in beginsel bij B&W (lid 1), behalve in die gevallen waarvoor bij AMvB is bepaald dat die bevoegdheid rust bij GS (lid 2) of de minister (lid 3). De Grondwet zegt echter in art. 128 dat autonome bevoegdheden alleen door de gemeenteraad respectievelijk door provinciale staten mogen worden toebedeeld aan andere organen dan Raad, B&W of burgemeester respectievelijk PS, GS of de Commissaris van de Koningin. |
|---|
