| Samenvatting (Bron) | Besluit waarbij het college een revisievergunning als bedoeld in art. 8.4, lid 1 van de Wet milieubeheer heeft verleend voor een varkenshouderij. Appellanten betogen onder meer dat het bestreden besluit zich niet verdraagt met de Habitatrichtlijn. De Afdeling overweegt dat uit het arrest van het HvJ van de EG van 7 september 2004, zaak C-127/02, Kokkelvisserij (LJN: AR3272) volgt dat, wanneer een nationale rechter moet nagaan of de toestemming voor een plan of project in de zin van art. 6, lid 3 van de Habitatrichtlijn rechtmatig is verleend, hij kan toetsen of de door deze bepaling aan de beoordelingsmarge van de bevoegde nationale autoriteiten gestelde grenzen in acht zijn genomen, ook als de bepaling niet in de rechtsorde van de betrokken lidstaat is omgezet ofschoon de daartoe gestelde termijn is verstreken. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (onder meer in de uitspraak van 7 september 2005 in zaak nr. 200409681/1 (LJN: AU2147), dient voor de beantwoording van de vraag of de uitstoot van ammoniak ten gevolge van de vergunde inrichting significante effecten heeft voor de kwaliteit van de Natura 2000-gebieden, afgezet tegen de instandhoudingsdoelstelling voor het gebied, te worden uitgegaan van de verandering ten opzichte van de onderliggende voor de inrichting geldende vergunning(en).
De watergang de Klevsche Landwehr is aangewezen als Natura 2000-gebied in verband met de aanwezigheid van de modderkruiper. De instandhoudingsdoelstellingen van dit gebied zijn het behoud en de ontwikkeling van langzaam stromend water met voldoende waterplanten en modderige ondergrond. In het bestreden besluit staat dat de uitbreiding van de inrichting geen negatieve effecten zal hebben op de Klevsche Landwehr, omdat door vergunninghouder geen bouwwerken in of boven de beek zijn aangevraagd, er geen lozingen vanwege de inrichting op de watergang plaatsvinden en geen mest afkomstig van de inrichting in de bodem wordt gebracht. Hierdoor worden de instandhoudingsdoelstellingen van de Klevsche Landwehr gewaarborgd, aldus het college. De Afdeling overweegt dat appellanten niet aannemelijk hebben gemaakt dat het college bij de beoordeling van de gevolgen van de inrichting voor het Natura 2000-gebied Klevsche Landwehr van onjuiste uitgangspunten is uitgegaan. Verder bestaat er gelet op de uitgevoerde beoordeling geen grond voor het oordeel dat het college zich ten aanzien van het Natura 2000-gebied Klevsche Landwehr niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat de bij het bestreden besluit vergunde uitbreiding van de inrichting geen significante effecten zal hebben voor dit gebied. De beroepsgrond faalt in zoverre.
Het gebied NSG Hetter-Millinger Bruch is als Natura 2000-gebied aangewezen in verband met de aanwezigheid van de habitattypen beken en rivieren met waterplanten en glanshaver- en vossenstaarthooilanden. Het gebied is verder aangewezen in verband met de aanwezigheid van een aantal vogelsoorten. Verzuring van het gebied door de emissie van ammoniak kan blijkens de instandhoudingsdoelstellingen negatieve effecten hebben op het gebied. Het college stelt dat de uitbreiding van de inrichting geen significante effecten heeft op de instandhoudingsdoelstellingen van dit gebied, omdat de ammoniakemissie en -depositie niet toenemen ten opzichte van de vergunde situatie.
De Afdeling overweegt dat appellanten niet aannemelijk hebben gemaakt dat de beoordeling van het college van de gevolgen van de uitbreiding van de inrichting voor het Natura 2000-gebied NSG Hetter-Millinger Bruch ontoereikend is. Daargelaten of kritische depositiewaarden van de aanwezige habitats worden overschreden, de ammoniakemissie en -depositie nemen ten opzichte van de eerder voor de inrichting verleende vergunning niet toe. Er bestaat dan ook geen grond voor het oordeel dat het college zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat door de bij het bestreden besluit vergunde uitbreiding van de inrichting geen significante effecten zullen optreden voor het gebied NSG Hetter-Millinger Bruck. |
|---|
