| Samenvatting (Bron) | Anders dan de rechtbank heeft overwogen, heeft het college de schending van de inlichtingenplicht niet aan het bestreden besluit ten grondslag gelegd. Tussen partijen is niet in geschil dat appellant tijdens zijn verblijf in Davos niet langer was aangewezen op de verstrekte maatwerkvoorzieningen dagbesteding en hulp bij het huishouden. Partijen zijn uitsluitend verdeeld over de vraag of appellant naast de zorg op grond van de Zvw in Davos nog was aangewezen op de verstrekte maatwerkvoorziening begeleiding individueel. Appellant heeft terecht aangevoerd dat het college onvoldoende onderzoek heeft gedaan naar de vraag of hij naast de behandeling in Davos op grond van de Zvw nog was aangewezen op begeleiding individueel op grond van de Wmo 2015. Met het oog hierop heeft het college niet aannemelijk gemaakt dat is voldaan aan de voorwaarden van artikel 2.3.10, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wmo 2015. Uit wat hiervoor is overwogen volgt dat het bestreden besluit onzorgvuldig is voorbereid en niet berust op een deugdelijke motivering, zodat dit besluit in strijd is met de artikelen 3:2 en 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De rechtbank heeft dit niet onderkend, zodat de aangevallen uitspraak zal worden vernietigd. Doende wat de rechtbank zou behoren te doen, zal de Raad het beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit vernietigen. Met het oog op een voortvarende afdoening van het geschil bestaat wel aanleiding om met toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Awb te bepalen dat tegen de door het college te nemen nieuwe beslissing op bezwaar slechts bij de Raad beroep kan worden ingesteld. Aanleiding bestaat om het college te veroordelen in de proceskosten van appellant. |
|---|
