In een zaak tegen Shell heeft de officier van Justitie gevorderd dat de rechter-commissaris op grond van artikel 98 Sv beoordeelt of bepaalde gegevens die in beslag zijn genomen in het kader van strafrechtelijk onderzoek onder het verschoningsrecht van bij Shell werkzame inhouse lawyers vallen.
De vraag is of door Shell (maar ook door andere bedrijven) oneigenlijk gebruik wordt gemaakt van het verschoningsrecht, bijvoorbeeld door bedrijfscorrespondentie te cc'en aan advocaten in dienstbetrekking. Met een advocaat als (mede)geadresseerde zou de correspondentie niet gebruikt mogen worden als bewijs. Het verschoningsrecht wordt vervolgens als procedureel wapen ingezet, omdat (honderd)duizenden mails en documenten door het OM doorgespit moeten worden met de vraag welke nu wel en welke nu niet vertrouwelijk zijn. Dergelijke procedures vergen onnodig veel tijd, capaciteit en gemeenschapsgeld en zijn in feite bedoeld om strafonderzoek te traineren.
Shell kan zich niet in deze weergave van zaken vinden en is het in zijn geheel niet eens met de uitspraak.

Taru Spronken, NJB-redacteur en Advocaat-Generaal bij de Hoge Raad (strafzaken), stelt aan de kaak dat onderliggende redeneringen in arresten van de Hoge Raad vaak ver te zoeken zijn en dat ook al niet naar voren komt welke dilemma's in de raadkamer besproken zijn. Volgens Spronken is er kennelijk een diep verankerde overtuiging bij de Hoge Raad dat er wel gemotiveerd moet worden, maar niet te veel.