Raamovereenkomsten zijn bedoeld voor situaties waarin vooraf niet precies valt in te schatten hoe groot de behoefte van de aanbestedende dienst is. Veel aanbesteders geven bij hun uitnodiging tot inschrijving aan dat de raming slechts een indicatie betreft. Hierin wordt dan in een later stadium de rechtvaardiging gevonden om het aantal opdrachten (en daarmee de initiële waarde van de raamovereenkomst) op te rekken. Deze flexibiliteit van een raamovereenkomst zorgt vervolgens voor ontevredenheid bij inschrijvers, zowel in de aanbestedingsfase (er wordt geen reële inschatting gemaakt van de hoeveelheid/omvang van de opdracht) als in de uitvoeringsfase (de hoeveelheid opdrachten blijkt aanzienlijk groter dan is gepresenteerd).
In de onderhavige uitspraak van het Hof van Justitie EU is niet alleen bepaald dat deze praktijk strijdig is met het aanbestedingsrecht; ook wordt een heldere inkadering gegeven voor het plaatsen van raamovereenkomsten.