De systematiek van het Nederlandse recht en Unierechtelijke jurisprudentie laten zien dat ingrijpende privacy-inbreuken een voorafgaande rechterlijke toets vereisen. Onderzoek aan smartphones in strafrechtelijke context lijkt hierop een uitzondering te vormen, ondanks de evidentie van de privacygevoeligheid en bijbehorende proportionaliteitseisen. Waarom speelt de rechter-commissaris geen toetsende rol, voorafgaand aan onderzoeken in smartphones?