De Nederlandse anti-winstdrainage regels waren niet van toepassing op leningen die een BV had verkregen van haar Luxemburgse groepsmaatschappijen ter financiering van een overname, omdat die groepsmaatschappijen niet voldoende verbonden waren met de BV in kwestie. De Hoge Raad overweegt dat sprake is van fraus legis (misbruik van recht) ondanks het zakelijke karakter van leningen in de context van de overname. De structuur en financiering werden namelijk primair opgezet om een rentelast te creëren - waarbij de Luxemburgse groepsmaatschappijen slechts als doorgeefluik fungeerden.