Werknemer werkte jarenlang 39 uur per week, maar na langdurige ziekte kon hij nog maar 33 uur werken. Werkgever hield hem in dienst, betaalde loon voor 33 uur en vulde dit vrijwillig aan tot het oude inkomen. Na een nieuwe ziekteperiode volgde ontslag met een vaststellingsovereenkomst en een transitievergoeding van €60.000. Het UWV kende slechts €47.626 compensatie toe, omdat de vrijwillige loonaanvulling als onverplicht 'sociaal loon' werd beschouwd; niet als directe vergoeding voor arbeid. Werkgever vond dit onterecht, maar de rechtbank geeft het UWV gelijk: volgens het Besluit loonbegrip telt alleen het loon mee dat direct voortvloeit uit de arbeidsovereenkomst.