De belangrijkste conclusie die getrokken kan worden naar aanleiding van het onderstaande onderzoek is dat het inbrengen van (transcripties van) heimelijk opgenomen gesprekken een uiterst effectief bewijsmiddel is. Rechters nemen door werknemers opgenomen gesprekken volledig mee als bewijs en een schending van privacy wordt nagenoeg nooit aangenomen — hoewel dat anders lijkt te liggen als de werkgever de opnemende partij is.
Werknemers dienen er daarentegen wel op bedacht te zijn dat rechters redelijk streng zijn in de gevolgen die het heimelijk opnemen van gesprekken kan hebben voor voortzetting van het dienstverband. Niet zelden wordt het heimelijk opnemen van gesprekken ten grondslag gelegd aan een wederzijds verstoorde arbeidsverhouding, of zelfs van een diepgeworteld wantrouwen van de werknemer richting de werkgever.