Werkgever en werknemer tekenden drie arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd. Hierna bood werkgever geen nieuw dienstverband aan; werkneemster is namelijk na een ziekmelding naar het buitenland vertrokken. Werkneemster stelt dat sprake is van een vast contract. Zij is namelijk vóór de ingangsdatum van de eerste arbeidsovereenkomst al gestart met werken.
Op basis van het aantal gewerkte uren en hoogte van het salaris acht de rechter dit aannemelijk. Dat maakt dat er in plaats van drie, vier arbeidsovereenkomsten waren. En de vierde overeenkomst is een vast contract - op grond van de ketenregeling. Toch krijgt de werknemer geen loon doorbetaald: zij heeft zich namelijk niet beschikbaar gehouden voor werk.