In deze zaak bleek sprake van een arbeidsovereenkomst. De zzp'er in kwestie werkte in een team, nam deel aan de vergaderingen en was actief in de WhatsApp-groep voor personeel. Afgesproken was dat ze 100 uur per maand zou werken en die betaald zou krijgen. Zij werd daartoe ingeroosterd, kreeg een laptop, parkeerkaart en sleutel van het pand. Ze nam deel aan bedrijfsuitjes en droeg bedrijfskleding. Haar uurtarief lag marginaal boven minimumloon, dus ver van een degelijk ondernemerstarief. Kortom, alles wees op een arbeidsovereenkomst. Maar dan wordt het interessant. De vanaf-nu-werkneemster stelde namelijk dat het overeengekomen tarief het netto werknemersloon zou moeten zijn.