De Hoge Raad oordeelt dat de werkkostenregeling niet is beperkt tot vergoedingen en verstrekkingen die naar algemeen maatschappelijke opvattingen een zuiver zakelijk of een gemengd karakter hebben. De vergoedingen en verstrekkingen mogen echter niet in belangrijke mate hoger zijn dan in voor het overige overeenkomstige omstandigheden gebruikelijk is.
Het uitgangspunt van de werkkostenregeling is dat alle vergoedingen en verstrekkingen tot het loon behoren. Als die vergoeding of verstrekking redelijkerwijs kan worden toegerekend aan een dienstbetrekking, behoort dat tot het fiscale loon, ook als dat voordeel naar algemeen maatschappelijke opvattingen niet als beloningsvoordeel wordt ervaren.