Wanneer in de praktijk partijen wel beoogd hebben om een pandrecht te vestigen, of dat zelfs daadwerkelijk overeen zijn gekomen, maar toch geen rechtsgeldig pandrecht is gevestigd, is dat meestal gelegen in het niet-registreren van de pandakte. Veel minder vaak komt het voor dat het object van het pandrecht tussen partijen niet deugdelijk is aangewezen, dan wel een object is aangewezen, maar (zoals in de onderhavige zaak) onvoldoende duidelijk is of de pandgever wel behoort tot diegenen namens wie de pandnemer een pandrecht heeft doen vestigen. De reden daarvoor is heldere jurisprudentie van de Hoge Raad.