Inwoners van de gemeente Stichtse Vecht plaatsten zonder vergunning een dakkapel op hun woning. Toen zij later alsnog een omgevingsvergunning aanvroegen, weigerde het college dit, omdat de dakkapel niet voldeed aan de afstandseis (van 0,5 meter tot de zijkant van het dak). De bewoners gingen in beroep en deden daarbij een beroep op het gelijkheidsbeginsel: vergelijkbare dakkapellen in de buurt waren namelijk wél vergund.
De rechtbank oordeelt dat de referentiekapellen feitelijk niet gelijk waren. De meeste dakkapellen voldeden wél aan de afstandseis; het betrof andere woningtypes of dakkapelvarianten; of de kapel was vergund vóór de invoering van het geldende welstandsbeleid. Slechts één andere dakkapel bleek feitelijk en juridisch vergelijkbaar, maar die vergunning was volgens de rechtbank het gevolg van een vergissing van het college. Aan een dergelijke fout kunnen — naar vaste rechtspraak — geen rechten worden ontleend.