Het recht kent geen theoretische basis om rechtsnormen naar hun inhoud te onderscheiden. De wetgever en de rechtspraktijk introduceren en gebruiken normaanduidingen zoals 'vage norm', 'open norm', 'blanco norm', 'onbepaald begrip', enzovoort, zonder onderscheid te maken tussen (of een nadere definitie te geven van) dergelijke normen. Dit incoherente gebruik heeft geleid tot een verwarrende terminologie en in sommige gevallen tot ongefundeerde gevolgtrekkingen.
Een theoretische basis voor het onderscheiden van dergelijke normen zou wenselijk kunnen zijn, maar geen van de gangbare juridische normtheorieën is adequaat. Wel zijn er methoden uit disciplines buiten de rechtswetenschap, met name de exacte wetenschappen. In dit onderzoek wordt een onderscheid gemaakt tussen theorie en systeem. Uit de theorie worden alle normen afgeleid die constitutief zijn voor het uitvoerend systeem.