Deze dissertatie onderzoekt hoe transparantie het vertrouwen van burgers beïnvloedt in het gebruik van algoritmes door overheidsorganisaties. Transparantie wordt vaak gezien als sleutel tot betrouwbaar gebruik van algoritmische besluitvorming, maar wat betekent dit concreet? Het onderzoek richt zich op drie niveaus: micro (uitleg van specifieke algoritmes), meso (organisatorische inbedding) en macro (institutionele kaders). Institutionele transparantie heeft alleen effect indien externe monitoring zichtbaar is. Twee mechanismen komen naar voren: een communicatieve route (uitleg en informatievoorziening) en een disciplinerende route (kritische interne reflectie).