Het Nederlandse civiele recht kent meerdere vormen van verlies van rechten als gevolg van inactief of inconsistent schuldeisersgedrag. Twee specifieke verschijningsvormen van dit mechanisme zijn het leerstuk van rechtsverwerking en de wettelijke klachtplichten ex art. 6:89 BW en art. 7:23 lid 1 BW.
Het vertrekpunt van dit proefschrift bestaat uit een onderzoek naar de figuur van de Obliegenheit. Obliegenheit vormt in essentie een plicht voor de schuldeiser om zich consistent tegenover de schuldenaar te gedragen. Schending van een Obliegenheit resulteert in een sanctie die beoogt de nadelige gevolgen van laakbaar inconsistent schuldeisersgedrag aan schuldenaarskant weg te nemen, althans het bij de schuldenaar opgewekte en gerechtvaardigde vertrouwen te beschermen. Een Obliegenheit kan daarmee als een consistentieplicht worden gezien, waarbij de sanctie een proportioneel karakter heeft.
Op basis van het Obliegenheit-karakter van rechtsverwerking en de wettelijke klachtplichten kunnen deze leerstukken vrij goed van de korte verjaringstermijnen worden onderscheiden.