Een uitvoerbaar bij voorraad verklaarde uitspraak alsnog de uitvoerbaarheid ontnemen (of vice versa) vergt een nieuw feit, indien de oorspronkelijke beslissing gemotiveerd was. Ontbreekt die initiële motivering, dan kan de hogere rechter alle feiten in zijn belangenafweging betrekken. Gevoelsmatig zou je dan verwachten dat het dan dikwijls beter zal zijn om in eerste aanleg geen verweer tegen een gevorderde uitvoerbaarheid bij voorraad te voeren, zodat je een ongemotiveerde toewijzing krijgt - en de rechter in hoger beroep dan alsnog een volledige belangenafweging kan maken. Zou daarbij de kans op succes iets groter (of: minder klein) zijn, dan wanneer je moet proberen om de rechter in eerste aanleg zover krijgen om een veroordelend vonnis niet uitvoerbaar bij voorraad te verklaren?