Met het arrest van de Hoge Raad inzake de aardbevingsschade in Groningen is iets bijzonders aan de hand, om twee redenen. Ten eerste bevat het arrest opmerkelijke overwegingen over het leerstuk van de formele rechtskracht. Neemt men die overwegingen naar de letter, dan verwijst de Hoge Raad het leerstuk, dat hij eerder 'onontbeerlijk' heeft genoemd, voor een flink deel naar de prullenbak. Je zou dan ook verwachten dat velen in de pen zouden zijn geklommen om deze verrassende wending van commentaar te voorzien.
Het tweede bijzondere is nu, dat het tegendeel het geval is. De eerste maanden na het arrest bleef het, als het om de formele rechtskracht gaat, doodstil. Hoe revolutionair is dit arrest nu eigenlijk?