Anders dan in het civiele- en het strafrecht gaat aan een fiscale uitspraak zelden meer dan één zitting vooraf. Ook in zaken waarin de (verdeling en) waardering van bewijs(last) een belangrijke rol spelen, wordt nagenoeg nooit middels tussenuitspraak, regiezitting of anderszins om bewijslevering verzocht.
In de praktijk lijkt dus het belang van een doelmatige procesgang (te) vaak te prevaleren boven de behoefte aan nader bewijs. Dit artikel beschrijft het toetsingskader van het bewijsaanbod en de mogelijke afwijzingsgronden.