Jurisprudentie over het opzeggen van zorgovereenkomsten laat zien dat meestal in het midden wordt gelaten of sprake is van een 'geneeskundige behandelingsovereenkomst'—en dus of artikel 7:460 BW van toepassing is. In de rechtspraak wordt ervan uitgegaan dat, omdat sprake is van een overeenkomst die is gelieerd aan zorg, deze slechts kan worden opgezegd op grond van een gewichtige reden. De in de KNMG-Richtlijn niet-aangaan of beëindiging behandelingsovereenkomst beschreven zorgvuldigheidseisen worden blijkens de jurisprudentie altijd toegepast. Hierdoor is het juridische onderscheid tussen een 'gewone' (duur)opdracht en een geneeskundige behandelingsovereenkomst voor opzegging daarvan—zolang het om 'zorg' gaat—niet relevant.
Uit de jurisprudentie volgt tevens dat een zorgaanbieder een grote inspanningsplicht heeft bij het vinden van alternatieven bij een opzegging wegens gewichtige redenen.