In geval van een ontslag op staande voet leidt de huidige wetssystematiek ertoe dat de arbeidsovereenkomst in stand blijft tot het door een 'hogere' rechter te bepalen toekomstige tijdstip van beëindiging, zodat de werknemer tot dat tijdstip in beginsel het recht op loon behoudt. Deze systematiek heeft tot veel kritiek geleid.
De Hoge Raad heeft in 2018 in de Wilco-beschikking getracht om een redelijke uitkomst te bieden voor deze moeilijk te rechtvaardigen consequentie van loondoorbetaling door de werkgever. Opmerkelijk is dat sindsdien slechts een drietal zaken zijn gepubliceerd waarin het Wilco-leerstuk expliciet aan de orde komt.